- تاریخ ارسال : 1398/09/09
- موضوعات : کیوکوشین , اصطلاحات کاراته , انواع سلاح ,
- بازدید : 320 مشاهده
افرادی كه كاراته تمرین می‌كنند، اغلب اوقات كلمه "اُس" را به كار می‌برند. گاهی این كلمه را با صدا و لحن صحبت كردن عادی به كار می‌برند و گاهی هنگام ادای آن تا حدودی فریاد می‌كشند. این كلمه می‌تواند در موارد مختلفی به كار برده شود: سلام، خداحافظ، بله، بسیار خوب و یا می‌فهمم و متوجه هستم. مهم نیست كه این كلمه چگونه بیان شود، موضوع مهم این است كه كلمه اُس یكی از درسهای بسیار مهم كاراته است.
بخش اول كلمه، "اُ" به معنای فشار آوردن و هل دادن است كه مفهوم آن عبارت است از "تلاش صدرصد". بخش دوم كلمه "س" به معنای "تحمل كردن و بردباری" است. از تركیب معنای دو بخش این كلمه، به مفهوم "التزام داشتن به بردباری" میرسیم. از طرفی "سو" به تنهایی می‌تواند به معنای "ساكت بودن" نیز باشد و معانی "شمشیر یا تیغ" و "قلب" را نیز در بر دارد. بنابراین می‌توان گفت كه منظور ژاپنی‌ها از تحمل كردن و بردباری تأكید بر ساكت بودن دارد حتی وقتی كه قلب با تیغ یا شمشیر بریده شده است.
افرادی كه كاراته تمرین می‌كنند، اغلب اوقات كلمه "اُس" را به كار می‌برند. گاهی این كلمه را با صدا و لحن صحبت كردن عادی به كار می‌برند و گاهی هنگام ادای آن تا حدودی فریاد می‌كشند. این كلمه می‌تواند در موارد مختلفی به كار برده شود: سلام، خداحافظ، بله، بسیار خوب و یا می‌فهمم و متوجه هستم. مهم نیست كه این كلمه چگونه بیان شود، موضوع مهم این است كه كلمه اُس یكی از درسهای بسیار مهم كاراته است.
بخش اول كلمه، "اُ" به معنای فشار آوردن و هل دادن است كه مفهوم آن عبارت است از "تلاش صدرصد". بخش دوم كلمه "س" به معنای "تحمل كردن و بردباری" است. از تركیب معنای دو بخش این كلمه، به مفهوم "التزام داشتن به بردباری" میرسیم. از طرفی "سو" به تنهایی می‌تواند به معنای "ساكت بودن" نیز باشد و معانی "شمشیر یا تیغ" و "قلب" را نیز در بر دارد. بنابراین می‌توان گفت كه منظور ژاپنی‌ها از تحمل كردن و بردباری تأكید بر ساكت بودن دارد حتی وقتی كه قلب با تیغ یا شمشیر بریده شده است.
بسیار طبیعی است كه هر كس به دنبال تقویت و تشویق شدن در ازای تلاش خود در جهت انجام كاری می‌باشد. این یكی از اصولی است كه جامعه ما با آن حركت می‌كند. متخصصین در ازای كار حرفه‌ای‌شان، پول دریافت می‌كنند. معلمین، به شاگردانی كه سخت كار كرده‌اند، نمره‌های بالا می‌دهند و از این طریق به آنها جایزه می‌دهند. والدین، فرزندان خود را به خاطر تلاش زیاد در انجام کاری، تشویق می‌كنند.
ولی كاراته عبارت است از دیسیپلین و نظمی كه در برگیرنده مقدار بسیار زیادی درون اندیشی یا خود اندیشی است و "خود اندیشی یا درون اندیشی" بیشتر در رابطه است با "تكذیب ناپذیری یا انكار ناپذیری" تا تشویق و جایزه. متأسفانه بعضی از شاگردان كاراته تنها هنگامی كه می‌دانند استاد در حال تماشا كردن آنهاست، تظاهر می‌كنند كه سخت مشغول تمرین هستند. این عده، انرژی بیشتری برای جلب توجه استاد صرف می‌كنند تا یادگیری واقعی كاراته. به عبارت دیگر، تلاش آنهاْ "ساكت و بی‌صدا" نیست. چیزی كه این عده از شاگردان متوجه نیستند این است كه آنها در كلاس هستند كه كاراته را یاد بگیرند نه اینكه استاد را تحت تأثیر قرار دهند. اگر این شاگردان بیشتر تلاش خود را در جهت جلب توجه استاد قرار دهند (هنگامی كه استاد آنها را تماشا می‌كند) و در بقیه مواقع تنبل و كم كار باشند، این مسأله بعدها به هر ترتیب در اجرای تكنیك‌ها به وسیله آنها، منعكس خواهد شد. از طرفی باید بدانیم آنچه كه استادان كاراته در آن تخصص پیدا كرده‌اند، بستگی تام به سعی و تلاشی كه خود آنها در جهت یادگیری به كار برده‌اند دارد، بدون توقع هیچ پاداش، جایزه یا تشویقی. آنها به صورت كاملا مستقل كار كرده‌اند. هر گلی كه در یك جنگل دور دست رشد كند، به همان قدر زیباست كه گلی در جایی بروید كه همه قادر به دیدن و تماشای آن باشند. در حقیقت، بیشتر استادان كاراته، تمرینات خود را در كوههای ژاپن انجام می‌دادند، جایی كه هیچ كس قادر به تماشای آنها و تشویق و پاداش دادن به آنها نبود.
هر بار كه در كاراته "اُس" می‌گویید، به خاطر داشته باشید كه الزامی است كه سخت كار كنید و تحمل و بردباری داشته باشید. اگر هر بار، كلمه "اُس" را از صمیم قلب و با افتخار بیان كنید، می‌توانید اطمینان داشته باشید كه در حال انجام كار به درستی و به خوبی هستید.