- تاریخ ارسال : 1402/09/15
- موضوعات : زندگی نامه ورزشکاران ,
- بازدید : 176 مشاهده
حداکثر سرعت را به خود می‌گیرد. اگر در این لحظه تمام عضلات تحت فشار بوده و تمرکز داشته باشند، تمام نیروی بدن از سرعت به قدرت تبدیل شده و کیمه به دست می‌آید.
هر کسی می‌تواند با استفاده از وزن بدن ضربه مشت یا لگد بزند. این نوع قدرت، نوعی است که همه افراد دارند و در موقعیّت‌های روزمره بکار می‌رود و بسته به فیزیک بدن هر شخص متفاوت است. ولی نیرویی که در تمام تکنیک‌های کاراته به کار می‌رود از ایجاد فشار در عضلات و آزاد سازی آن به وجود می‌آید و لذا بر وزن و سایز بدن متکی نیست.
هر کس، کوچک یا بزرگ اندام، امکان ایجاد نیرو و قدرت زیادی را دارد اگر یاد بگیرد که از بدن خود به طرز صحیح استفاده کند.
در
صورت استفاده صحیح از بدن، شخص می‌تواند به نقطه‌ای برسد که در آن بدن می‌تواند به
حداکثر بازدهی برای اجرای هر تکنیکی برسد. این نباید با آنچه که شخص فکر می‌کند که
بازدهی حداکثر است، اشتباه گرفته شود. انعطاف‌پذیری جهت بدست آوردن حداکثر کشش و
انقباض در تمام گروه‌های عضلانی که در حرکات گوناگون مورد استفاده قرار می‌گیرند،
از اهمیّت زیادی برخوردار است، هرچقدر مسافتی که یک عضله هنگام انقباض و انبساط طی
می‌کند بیشتر باشد، سرعت بیشتر شده و در نتیجه قدرت در تکنیک افزایش می‌یابد.
بوجود آوردن هماهنگی بسیار حیاتی است به این معنی که انرژی‌ای در یک نقطه بوجود
آمده است و قرار است به نقطه دیگری انتقال یافته با انرژی‌ای که در نقطه دوّم
تولید شده ترکیب شود، باید به وسیله کاراته کا عملی گردد.
برای توصیف کیمه، می‌توان انرژی
پنهان بدن را با انرژی نور خورشید مقایسه کرد.
با استفاده از ذره بین، نور جمع آوری شده را می‌توان در نقطه
کانون عدسی متمرکز کرد، آن نور متمرکز شده می‌تواند کاغذ، چوب و یا حتی فلز را
بسوزاند، ولی قبل از این مقطع، نور دارای قدرت بسیار ناچیزی است.
بنابراین
تمام اجزا و شرایط یک تکنیک صحیح کاراته مانند قدرت, سرعت, بازدم, مرکز ثقل, تعادل
و... را در یک نقطه متمرکز کردن را کیمه می‌نامند.