- تاریخ ارسال : 1402/07/04
- موضوعات :
- بازدید : 156 مشاهده
منظور از جابه جایی یا همان دررفتگی شانه خارج شدن سر استخوان بازو از حفره، مفصلی شانه می باشد که نسبت به افراد عادی در ورزشکاران بشدت شایع است و از علل شایع درد شانه در ورزشکاران است.مفصل شانه شایعترین مفصل بدن است که دچار در رفتگی و جابجایی میگردد. 96% موارد جابجایی در اثر ضربه ایجاد می شوند.جابجایی شانه می تواند به سمت جلو، بالایا پائین یا عقب باشد که در 85% موارد سر استخوان بازو به سمت جلو جابه جا می گردد.جابه جایی شانه 50-45% از موارد جابه جایی مفاصل بدن را تشکیل می دهد.
آناتومی کاربردی
مفصل شانه از قرارگیری سربزرگ استخوان بازو داخل حفره گلنوئید استخوان کتف بوجود
می آید این مفصل توسط کپسول مفصلی پوشیده می شود. حفره مفصلی شانه توسط دو لایه
عضلات سطحی و عمقی پوشیده می شود لایه عمقی را عضلات گرداننده شانه ( Rotator
cuff
) می سازند که 4 عضله کوچک می باشند که سبب چرخش به داخل و خارج مفصل شانه می شوند
و مفصل را از اطراف حمایت هم می کنند. تاندونهای این عضلات با کپسول مفصل شانه در
هم می آمیزند. لایه سطحی را عضله دلتوئید تشکیل می دهد
بیومکانیک ورزشی
هر نیروی وارده در ورزش به مفصل شانه امکان دارد منجر
به در رفتگی شانه شود.میزان ریسک بروز این مسأله
در صورت وجود سابقه قبلی در رفتگی یا شلی مفصلی افزایش می یابد. در بهم خوردن شدید
در ورزش ریسک این مسأله زیاد است. بطور کلی هر نوع ورزشی که در آن در سرعت بالا
ناگهان سرعت کم شده و نیرو به بازو منتقل شود احتمال دررفتگی زیاد است مثل دوچرخه
سواری، شیرجه.
شرح حال
بطور معمول با شرح حال می توان نوع دررفتگی را براحتی مشخص نمود.
تعیین نوع دررفتگی با پرسیدن وضعیت دست هنگام ضربه براحتی شناسایی می گردد.
معمولاً دررفتگی به جلو هنگامی رخ میدهد که دست و آرنج باز و بازو به خارج چرخیده
و دور از بدن است مثل هنگامی که با دست روی زمین می افتیم. دررفتگی به سمت عقب با
اعمال نیرو از روبرو در حالیکه دست در کنار بدن و به سمت داخل چرخیده است رخ می
دهد.
چنانچه فرد بعد از تشنج یا شوک الکتریکی آمده است حتماً باید به دررفتگی خلفی
مشکوک شد.دررفتگی به سمت پائین نادر است.سابقه دررفتگی قبلی پرسیده شود که داشته
یا خیر.
معاینه
چنانچه دررفتگی وجود داشته باشد فرد درد شدیدی دارد و ممکن است نتوان مفصل را حرکت
داد. در دررفتگی قدامی می توان سر بازو را لمس نمود و دامنه حرکات کاهش دارد.
بخصوص در حرکت به خارج ( abduction )و چرخش به داخل ( internal rotation ).فرد معمولاً بازو را در حالت کمی دور
از بدن و چرخش به خارج نگه می دارد.
دررفتگی به عقب تشخیص مشکلتری از قدامی دارد. بازو معمولاً در وضعیت چرخش به داخل
و در کنار بدن می باشد. دامنه حرکات کاهش یافته است بخصوص در حرکت چرخش به خارج و
به سمت جلو.معاینه کامل عصبی عضلانی بایدصورت گیرد.
تصویربرداری
رادیوگرافی:
نمای Anteroposterior : به بیمار می
گوئیم ْ45-30 خم شود بطوریکه استخوان کتف وی موازی کاست رادیوگرافی قرار گیرد. این
سبب می گردد که یک عکس AP
در صفحه استخوان کتف گرفته شود در حالت نرمال یک فضای خالی بین سر بازو و حفره
گلنوئید قرار دارد که در حالت در رفتگی این فضا وجود ندارد.
چنانچه عکس AP در صفحه بدن
گرفته شود امکان دارد دررفتگی های خلفی را نشان ندهد.